łaziebnik

Old Polish

Etymology

From łaziebny +‎ -ik. First attested in c. 1408.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɫaʑɛ(ː)bɲik/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɫaʑɛbɲik/, /ɫaʑebɲik/

Noun

łaziebnik m pers

1. (attested in Greater Poland) bath attendant; servant in a bathhouse
   • 1858 [c. 1408], Wojciech Szurkowski z Ponieca, “Wyroki sądów miejskich czyli ortyle [Urban court rulings i.e. "Ortyls"]”, in Wacław Aleksander Maciejowski, editor, Historia prawodawstw słowiańskich [History of Slavic lawmaking], volume 6, Poniec, page 29:

     Nyekthorzy szą y dzyeyą gym beszprawny..., a czy... ny mogą... przyszyagacz, yako gyaczy, pysczkowye, lotrowie y lazebnyczy

     [Niektorzy są i dzieją jim bezprawni..., a ci... ni mogą... przysięgać, jako gędźcy, piszczkowie, łotrowie i łaziebnicy]

   • 1972 [15th century], Józef Reczek, Wacław Twardzik, editors, Najstarsze staropolskie tłumaczenie ortyli magdeburskich wg rkpsu nr 50, pages 82, 4:

     Gedny szą beszprawny... a nye moga czlowyekv pomocz przyszyagacz, jako szą lazebnyczy, lotrowye..., wyleganczy albo czy, czo ge o roszboy, o zlodzyeystwo przed prawem przewyczaszono, a tho kakoly przegednaly

     [Jedni są bezprawni... a nie mogą człowieku pomoc przysięgać, jako są łaziebnicy, łotrowie..., wylegańcy albo ci, co je o rozboj [a] o złodziejstwo przed prawem przewiciężono, a to kakoli przejednali]

Descendants

• Polish: łaziebnik
• Silesian: łaziybnik

References

• Bańkowski, Andrzej (2000) “łaziebnik”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• K. Nitsch, editor (1957), “łaziebnik”, in Słownik staropolski (in Polish), volume 2, Warsaw, Kraków: Polish Academy of Sciences, page 106
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “łaziebnik”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Alternative forms

• łaziewnik, łaziennik (Middle Polish)

Etymology

Inherited from Old Polish łaziebnik. By surface analysis, łaziebny +‎ -ik.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /waˈʑɛb.ɲik/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ɫaˈʑɛb.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛbɲik
• Syllabification: ła‧zieb‧nik

Noun

łaziebnik m pers

1. (obsolete, historical) Synonym of łaziebny

Declension

Declension of łaziebnik

	singular	plural
nominative	łaziebnik	łaziebnicy/łaziebniki (deprecative)
genitive	łaziebnika	łaziebników
dative	łaziebnikowi	łaziebnikom
accusative	łaziebnika	łaziebników
instrumental	łaziebnikiem	łaziebnikami
locative	łaziebniku	łaziebnikach
vocative	łaziebniku	łaziebnicy

Further reading

• łaziebnik in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “łaziebnik”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Renata Bronikowska (14.11.2018) “ŁAZIEBNIK”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “łaziebnik”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “łaziebnik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “łaziebnik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 803
• łaziebnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego