śmieć

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ɕmjɛt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛt͡ɕ
• Syllabification: śmieć

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *sъ̏metь, from *sъmesti. Doublet of zmieść.

Noun

śmieć m inan

1. piece of garbage or trash
2. trash (something worthless or of low quality)

   Synonyms: see Thesaurus:badziewie

Declension

Declension of śmieć

	singular	plural
nominative	śmieć	śmieci/śmiecie
genitive	śmiecia	śmieci
dative	śmieciowi	śmieciom
accusative	śmieć	śmieci/śmiecie
instrumental	śmieciem	śmieciami
locative	śmieciu	śmieciach
vocative	śmieciu	śmieci/śmiecie

Derived terms

adjectives

• śmieciowaty
• śmieciowy
• śmiecisty

 

nouns

• śmieciarka
• śmieciarz
• śmiecie
• śmieciowisko
• śmiecisko
• śmieciuch
• śmietnica
• śmietnik
• śmietnisko

 

verb

• śmiecić impf

 

Related terms

noun

• zmiotka

 

verbs

• zmiatać impf, zmieść pf

 

Noun

śmieć m pers

1. (colloquial) trash (contemptible or despicable person)

Declension

Declension of śmieć

	singular	plural
nominative	śmieć	śmiecie
genitive	śmiecia	śmieci
dative	śmieciowi	śmieciom
accusative	śmiecia	śmieci
instrumental	śmieciem	śmieciami
locative	śmieciu	śmieciach
vocative	śmieciu	śmiecie

Etymology 2

Inherited from Old Polish śmieć, from Proto-Slavic *sъmě̀ti, from *sъ- +‎ *měti, from Proto-Indo-European *meh₁-.

Verb

śmieć impf

1. (intransitive) dare (to have enough courage (to do something))

   Synonym: ważyć się

   Jak śmiesz! ― How dare you!

Conjugation

Conjugation of śmieć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		śmieć
present tense	1st	śmiem			śmiemy
	2nd	śmiesz			śmiecie
	3rd	śmie			śmią
	impersonal	śmie się
past tense	1st	śmiałem, -(e)m śmiał	śmiałam, -(e)m śmiała	śmiałom, -(e)m śmiało	śmieliśmy, -(e)śmy śmieli	śmiałyśmy, -(e)śmy śmiały
	2nd	śmiałeś, -(e)ś śmiał	śmiałaś, -(e)ś śmiała	śmiałoś, -(e)ś śmiało	śmieliście, -(e)ście śmieli	śmiałyście, -(e)ście śmiały
	3rd	śmiał	śmiała	śmiało	śmieli	śmiały
	impersonal	śmiano
future tense	1st	będę śmiał, będę śmieć	będę śmiała, będę śmieć	będę śmiało, będę śmieć	będziemy śmieli, będziemy śmieć	będziemy śmiały, będziemy śmieć
	2nd	będziesz śmiał, będziesz śmieć	będziesz śmiała, będziesz śmieć	będziesz śmiało, będziesz śmieć	będziecie śmieli, będziecie śmieć	będziecie śmiały, będziecie śmieć
	3rd	będzie śmiał, będzie śmieć	będzie śmiała, będzie śmieć	będzie śmiało, będzie śmieć	będą śmieli, będą śmieć	będą śmiały, będą śmieć
	impersonal	będzie śmieć się
conditional	1st	śmiałbym, bym śmiał	śmiałabym, bym śmiała	śmiałobym, bym śmiało	śmielibyśmy, byśmy śmieli	śmiałybyśmy, byśmy śmiały
	2nd	śmiałbyś, byś śmiał	śmiałabyś, byś śmiała	śmiałobyś, byś śmiało	śmielibyście, byście śmieli	śmiałybyście, byście śmiały
	3rd	śmiałby, by śmiał	śmiałaby, by śmiała	śmiałoby, by śmiało	śmieliby, by śmieli	śmiałyby, by śmiały
	impersonal	śmiano by
imperative	1st	niech śmiem			śmiejmy
	2nd	śmiej			śmiejcie
	3rd	niech śmie			niech śmią
active adjectival participle		śmiący	śmiąca	śmiące	śmiący	śmiące
contemporary adverbial participle		śmiąc
verbal noun		śmienie

or

Conjugation of śmieć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		śmieć
present tense	1st	śmiem			śmiemy
	2nd	śmiesz			śmiecie
	3rd	śmie			śmieją
	impersonal	śmie się
past tense	1st	śmiałem, -(e)m śmiał	śmiałam, -(e)m śmiała	śmiałom, -(e)m śmiało	śmieliśmy, -(e)śmy śmieli	śmiałyśmy, -(e)śmy śmiały
	2nd	śmiałeś, -(e)ś śmiał	śmiałaś, -(e)ś śmiała	śmiałoś, -(e)ś śmiało	śmieliście, -(e)ście śmieli	śmiałyście, -(e)ście śmiały
	3rd	śmiał	śmiała	śmiało	śmieli	śmiały
	impersonal	śmiano
future tense	1st	będę śmiał, będę śmieć	będę śmiała, będę śmieć	będę śmiało, będę śmieć	będziemy śmieli, będziemy śmieć	będziemy śmiały, będziemy śmieć
	2nd	będziesz śmiał, będziesz śmieć	będziesz śmiała, będziesz śmieć	będziesz śmiało, będziesz śmieć	będziecie śmieli, będziecie śmieć	będziecie śmiały, będziecie śmieć
	3rd	będzie śmiał, będzie śmieć	będzie śmiała, będzie śmieć	będzie śmiało, będzie śmieć	będą śmieli, będą śmieć	będą śmiały, będą śmieć
	impersonal	będzie śmieć się
conditional	1st	śmiałbym, bym śmiał	śmiałabym, bym śmiała	śmiałobym, bym śmiało	śmielibyśmy, byśmy śmieli	śmiałybyśmy, byśmy śmiały
	2nd	śmiałbyś, byś śmiał	śmiałabyś, byś śmiała	śmiałobyś, byś śmiało	śmielibyście, byście śmieli	śmiałybyście, byście śmiały
	3rd	śmiałby, by śmiał	śmiałaby, by śmiała	śmiałoby, by śmiało	śmieliby, by śmieli	śmiałyby, by śmiały
	impersonal	śmiano by
imperative	1st	niech śmiem			śmiejmy
	2nd	śmiej			śmiejcie
	3rd	niech śmie			niech śmieją
active adjectival participle		śmiejący	śmiejąca	śmiejące	śmiejący	śmiejące
contemporary adverbial participle		śmiejąc
verbal noun		śmienie

Related terms

adjective

• śmiały

 

nouns

• śmiałek
• śmiałość

 

verbs

• ośmielać impf, ośmielić pf

 

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

śmieć

1. second-person singular imperative of śmiecić

Further reading

• śmieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• śmieć in Polish dictionaries at PWN