άναρθρος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἄναρθρος (ánarthros, “inarticulate, spineless”).

Adjective

άναρθρος • (ánarthros) m (feminine άναρθρη, neuter άναρθρο)

1. inarticulate (speech)
2. (grammar) lacking an article

Declension

Declension of άναρθρος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	άναρθρος •	άναρθρη •	άναρθρο •	άναρθροι •	άναρθρες •	άναρθρα •
genitive	άναρθρου •	άναρθρης •	άναρθρου •	άναρθρων •	άναρθρων •	άναρθρων •
accusative	άναρθρο •	άναρθρη •	άναρθρο •	άναρθρους •	άναρθρες •	άναρθρα •
vocative	άναρθρε •	άναρθρη •	άναρθρο •	άναρθροι •	άναρθρες •	άναρθρα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο άναρθρος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο άναρθρος, etc.)

Related terms

• see: αναρθρία f (anarthría, “inarticulacy”)