έχοντας

See also: ἔχοντας

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈe.xon.das/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: έ‧χο‧ντας

Etymology 1

Present participle of έχω (écho, “have”). It functions as an adverb. From the accusative tr- ἔχοντα of the participle of Ancient Greek ἔχων (ékhōn, “one who has”).

Participle

έχοντας • (échontas) (indeclinable)

1. having, with

   Κινείται έχοντας δύο μηχανές.

   Kineítai échontas dýo michanés.

   It moves with two engines

   Του έδωσα προαγωγή έχοντας εμπιστοσύνη στις ικανότητές του.

   Tou édosa proagogí échontas empistosýni stis ikanótités tou.

   I promoted him having confidence in his abilities.

2. (as auxiliary) + infinitive to form periphrastic perfect participles

   Του έδωσα προαγωγή έχοντας πεισθεί για τις ικανότητές του.

   Tou édosa proagogí échontas peistheí gia tis ikanótités tou.

   Ι promoted him, having been convinced of his abilities.

   Ήρθε προχτές έχοντας μεθύσει. Ήταν τελείως μεθυσμένος.

   Írthe prochtés échontas methýsei. Ítan teleíos methysménos.

   He came the day before yesterday having been drunk. He was totally intoxicated.

Related terms

• έχων (échon, “one who has”, participle) (archaic, formal)
• κατέχων (katéchon, “one who has as his property”, participle) (archaic, formal)

Etymology 2

Inflectional form.

Participle

έχοντας • (échontas)

1. Accusative masculine plural form of έχων (échon)., as in the ancient declension of ἔχων (ékhōn)

See also

• Older spelling: ἔχοντας (ékhontas)