αδιάλειπτος

Greek

Adjective

αδιάλειπτος • (adiáleiptos) m (feminine αδιάλειπτη, neuter αδιάλειπτο)

1. incessant, continuous

Declension

declension of αδιάλειπτος

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αδιάλειπτος •	αδιάλειπτη •	αδιάλειπτο •	αδιάλειπτοι •	αδιάλειπτες •	αδιάλειπτα •
genitive	αδιάλειπτου •	αδιάλειπτης •	αδιάλειπτου •	αδιάλειπτων •	αδιάλειπτων •	αδιάλειπτων •
accusative	αδιάλειπτο •	αδιάλειπτη •	αδιάλειπτο •	αδιάλειπτους •	αδιάλειπτες •	αδιάλειπτα •
vocative	αδιάλειπτε •	αδιάλειπτη •	αδιάλειπτο •	αδιάλειπτοι •	αδιάλειπτες •	αδιάλειπτα •
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο αδιάλειπτος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο αδιάλειπτος (o pio adiáleiptos), etc.)

Synonyms

• αδιάκοπος (adiákopos, “uninterrupted”)

Related terms

• αδιάλειπτα (adiáleipta, “incessantly”)