ανίκητος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀνίκητος (aníkētos, “unconquered”).

Adjective

ανίκητος • (aníkitos) m (feminine ανίκητη, neuter ανίκητο)

1. unconquerable, unbeatable

Declension

Declension of ανίκητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανίκητος •	ανίκητη •	ανίκητο •	ανίκητοι •	ανίκητες •	ανίκητα •
genitive	ανίκητου •	ανίκητης •	ανίκητου •	ανίκητων •	ανίκητων •	ανίκητων •
accusative	ανίκητο •	ανίκητη •	ανίκητο •	ανίκητους •	ανίκητες •	ανίκητα •
vocative	ανίκητε •	ανίκητη •	ανίκητο •	ανίκητοι •	ανίκητες •	ανίκητα •