ανακόλουθο
Greek edit
Etymology edit
From Ancient Greek ἀνακόλουθον (anakólouthon).
Noun edit
ανακόλουθο • (anakóloutho) n (plural ανακόλουθα)
Declension edit
declension of ανακόλουθο
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | ανακόλουθο • | ανακόλουθα • |
| genitive | ανακολούθου •, ανακόλουθου • | ανακολούθων •, ανακόλουθων • |
| accusative | ανακόλουθο • | ανακόλουθα • |
| vocative | ανακόλουθο • | ανακόλουθα • |
Related terms edit
- ανακολουθία f (anakolouthía, “inconsistency”)
- ανακόλουθος (anakólouthos, “inconsistent”)
Further reading edit
Ανακολουθία on the Greek Wikipedia.Wikipedia el
