αναποφάσιστος
Greek edit
Etymology edit
αν- (an-) privative + αποφασίζω (apofasízo, “decide”), αποφασισ- (apofasis-) + -τος (-tos), calque of French indécis.[1] First attested 1888.
Adjective edit
αναποφάσιστος • (anapofásistos) m (feminine αναποφάσιστη, neuter αναποφάσιστο)
Declension edit
Declension of αναποφάσιστος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αναποφάσιστος • | αναποφάσιστη • | αναποφάσιστο • | αναποφάσιστοι • | αναποφάσιστες • | αναποφάσιστα • |
| genitive | αναποφάσιστου • | αναποφάσιστης • | αναποφάσιστου • | αναποφάσιστων • | αναποφάσιστων • | αναποφάσιστων • |
| accusative | αναποφάσιστο • | αναποφάσιστη • | αναποφάσιστο • | αναποφάσιστους • | αναποφάσιστες • | αναποφάσιστα • |
| vocative | αναποφάσιστε • | αναποφάσιστη • | αναποφάσιστο • | αναποφάσιστοι • | αναποφάσιστες • | αναποφάσιστα • |
Synonyms edit
- άβουλος f (ávoulos, “indecisive”)
Antonyms edit
- αποφασιστικός f (apofasistikós, “decisive”)
Related terms edit
- αναποφάσιστα (anapofásista, “indecisively”)
- αναποφασιστικότητα f (anapofasistikótita, “indecision”)
References edit
- ^ αναποφάσιστος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.