ανεκδίκαστος

Greek

Adjective

ανεκδίκαστος • (anekdíkastos) m (feminine ανεκδίκαστη, neuter ανεκδίκαστο)

1. (law) untried, unheard (case)

Declension

Declension of ανεκδίκαστος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανεκδίκαστος •	ανεκδίκαστη •	ανεκδίκαστο •	ανεκδίκαστοι •	ανεκδίκαστες •	ανεκδίκαστα •
genitive	ανεκδίκαστου •	ανεκδίκαστης •	ανεκδίκαστου •	ανεκδίκαστων •	ανεκδίκαστων •	ανεκδίκαστων •
accusative	ανεκδίκαστο •	ανεκδίκαστη •	ανεκδίκαστο •	ανεκδίκαστους •	ανεκδίκαστες •	ανεκδίκαστα •
vocative	ανεκδίκαστε •	ανεκδίκαστη •	ανεκδίκαστο •	ανεκδίκαστοι •	ανεκδίκαστες •	ανεκδίκαστα •

Related terms

• see: δίκη f (díki, “trial”)