αποστολέας

Greek

Etymology

Learned, from the accusative singular ἀποστολέα (apostoléa) of Hellenistic Koine Greek ἀποστολεύς (apostoleús, “one who sends: referring to baptizing”) (ancient meaning: "a kind of magistrate"). Semantic loan from French envoyeur and expéditeur.

Pronunciation

• IPA^(key): /a.po.stoˈle.as/
• Hyphenation: α‧πο‧στο‧λέ‧ας

Noun

αποστολέας • (apostoléas) m or f (plural αποστολείς)

1. sender, consignor, consigner

   Antonyms: παραλήπτης (paralíptis), αποδέκτης (apodéktis)

Declension

declension of αποστολέας

case     \     number	singular	plural
nominative	αποστολέας •	αποστολείς •
genitive	αποστολέα •,  αποστολέως •	αποστολέων •
accusative	αποστολέα •	αποστολείς •
vocative	αποστολέα •	αποστολείς •
The second genitive singular is formal (ancient), and suitable for the feminine gender.

Coordinate terms

• παραλήπτης m (paralíptis, “recipient, consignee”)

Related terms

• see: αποστέλλω (apostéllo, “to send”)