αποφευκτός

Greek

Adjective

αποφευκτός • (apofefktós) m (feminine αποφευκτή, neuter αποφευκτό)

1. avoidable (capable of being avoided)

Declension

Declension of αποφευκτός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αποφευκτος •	αποφευκτη •	αποφευκτο •	αποφευκτοι •	αποφευκτες •	αποφευκτα •
genitive	αποφευκτου •	αποφευκτης •	αποφευκτου •	αποφευκτων •	αποφευκτων •	αποφευκτων •
accusative	αποφευκτο •	αποφευκτη •	αποφευκτο •	αποφευκτους •	αποφευκτες •	αποφευκτα •
vocative	αποφευκτε •	αποφευκτη •	αποφευκτο •	αποφευκτοι •	αποφευκτες •	αποφευκτα •

Antonyms

• αναπόφευκτος (anapófefktos, “unavoidable”)