ατιμώρητος

Greek

Adjective

ατιμώρητος • (atimóritos) m (feminine ατιμώρητη, neuter ατιμώρητο)

1. unpunished

Declension

Declension of ατιμώρητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ατιμώρητος •	ατιμώρητη •	ατιμώρητο •	ατιμώρητοι •	ατιμώρητες •	ατιμώρητα •
genitive	ατιμώρητου •	ατιμώρητης •	ατιμώρητου •	ατιμώρητων •	ατιμώρητων •	ατιμώρητων •
accusative	ατιμώρητο •	ατιμώρητη •	ατιμώρητο •	ατιμώρητους •	ατιμώρητες •	ατιμώρητα •
vocative	ατιμώρητε •	ατιμώρητη •	ατιμώρητο •	ατιμώρητοι •	ατιμώρητες •	ατιμώρητα •

Related terms

• see: ατιμωρησία f (atimorisía, “impunity”)

Further reading

• “ατιμώρητος”, in Platform to search dictionaries of modern and medieval Greek at the Centre for the Greek language