δευτεραγωνιστής

Ancient Greek

Etymology

From δεύτερος (deúteros) +‎ ᾰ̓γωνῐστής (ăgōnĭstḗs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /deu̯.te.ra.ɡɔː.nis.tɛ̌ːs/ → /ðeɸ.te.ra.ɣo.nisˈtis/ → /ðef.te.ra.ɣo.nisˈtis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /deu̯.te.ra.ɡɔː.nis.tɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dew.te.ra.ɡo.nisˈte̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðeɸ.te.ra.ɣo.nisˈtis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðef.te.ra.ɣo.nisˈtis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðef.te.ra.ɣo.nisˈtis/

Noun

δευτερᾰγωνῐστής • (deuterăgōnĭstḗs) m (genitive δευτερᾰγωνῐστοῦ); first declension

1. (theater) supporting actor, deuteragonist

Inflection

First declension of ὁ δευτερᾰγωνῐστής; τοῦ δευτερᾰγωνῐστοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ δευτερᾰγωνῐστής ho deuterăgōnĭstḗs	τὼ δευτερᾰγωνῐστᾱ́ tṑ deuterăgōnĭstā́	οἱ δευτερᾰγωνῐσταί hoi deuterăgōnĭstaí
Genitive	τοῦ δευτερᾰγωνῐστοῦ toû deuterăgōnĭstoû	τοῖν δευτερᾰγωνῐσταῖν toîn deuterăgōnĭstaîn	τῶν δευτερᾰγωνῐστῶν tôn deuterăgōnĭstôn
Dative	τῷ δευτερᾰγωνῐστῇ tôi deuterăgōnĭstêi	τοῖν δευτερᾰγωνῐσταῖν toîn deuterăgōnĭstaîn	τοῖς δευτερᾰγωνῐσταῖς toîs deuterăgōnĭstaîs
Accusative	τὸν δευτερᾰγωνῐστήν tòn deuterăgōnĭstḗn	τὼ δευτερᾰγωνῐστᾱ́ tṑ deuterăgōnĭstā́	τοὺς δευτερᾰγωνῐστᾱ́ς toùs deuterăgōnĭstā́s
Vocative	δευτερᾰγωνῐστᾰ́ deuterăgōnĭstắ	δευτερᾰγωνῐστᾱ́ deuterăgōnĭstā́	δευτερᾰγωνῐσταί deuterăgōnĭstaí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → French: deutéragoniste (learned)
• Greek: δευτεραγωνιστής (defteragonistís)

See also

• ᾰ̓γωνῐστής (ăgōnĭstḗs)
• ᾰ̓ντᾰγωνῐστής (ăntăgōnĭstḗs)

Further reading

• “δευτεραγωνιστής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• δευτεραγωνιστής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette