δουλευτής

Greek

Noun

δουλευτής • (douleftís) m (plural δουλευτές or δουλευτάδες, feminine δουλεύτρα)

1. worker (especially a good one)
2. labourer (UK), laborer (US)

Declension

declension of δουλευτής

case     \     number	singular	plural
nominative	δουλευτής •	δουλευτές •,  δουλευτάδες •
genitive	δουλευτή •	δουλευτών •,  δουλευτάδων •
accusative	δουλευτή •	δουλευτές •,  δουλευτάδες •
vocative	δουλευτή •	δουλευτές •,  δουλευτάδες •
The second form of plural -άδες, colloquial, demotic, sometimes ironic.

Related terms

• see: δουλειά f (douleiá, “work”)