δυστυχήματα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dys.ty.kʰɛ̌ː.ma.ta/ → /ðys.tyˈçi.ma.ta/ → /ðis.tiˈçi.ma.ta/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dys.ty.kʰɛ̌ː.ma.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dys.tyˈkʰe̝.ma.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðys.tyˈçi.ma.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðys.tyˈçi.ma.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðis.tiˈçi.ma.ta/

Noun

δῠστῠχήμᾰτᾰ • (dustukhḗmata) n

1. nominative/accusative/vocative plural of δῠστῠ́χημᾰ (dustúkhēma)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ði.stiˈçi.ma.ta/
• Hyphenation: δυ‧στυ‧χή‧μα‧τα

Noun

δυστυχήματα • (dystychímata) n

1. Nominative, accusative and vocative plural form of δυστύχημα (dystýchima).