θρύπτω

Ancient Greek

Etymology

This verb may derive from Proto-Indo-European *dʰrewb- (“to crumble, grind”) and is compared to Latvian drubaža (“piece, fragment”), Proto-Slavic *drybati (“to scratch, scrumple”), Proto-Germanic *drupô (“drop”) and Old Irish drúcht (“dew”). It is probable that δρύπτω (drúptō, “to tear, strip”) was modelled on this verb. According to Beekes, we are probably dealing with a non-Indo-European substrate word.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰrýp.tɔː/ → /ˈθryp.to/ → /ˈθrip.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰrýp.tɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰryp.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθryp.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθryp.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθrip.to/

Verb

θρῠ́πτω • (thrúptō)

1. to break in pieces, shatter
2. (of air) to be dispersed
3. (in moral sense) to enfeeble, by debauchery and luxury
4. (passive voice) to be enervated, unmanned
5. to wanton, riot, display moral weakness
6. to be coy and prudish, bridle up
7. to grow conceited in or of a thing

Inflection

   Present: θρῠ́πτω, θρῠ́πτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θρῠ́πτω	θρῠ́πτεις	θρῠ́πτει	θρῠ́πτετον	θρῠ́πτετον	θρῠ́πτομεν	θρῠ́πτετε	θρῠ́πτουσῐ(ν)
	subjunctive	θρῠ́πτω	θρῠ́πτῃς	θρῠ́πτῃ	θρῠ́πτητον	θρῠ́πτητον	θρῠ́πτωμεν	θρῠ́πτητε	θρῠ́πτωσῐ(ν)
	optative	θρῠ́πτοιμῐ	θρῠ́πτοις	θρῠ́πτοι	θρῠ́πτοιτον	θρῠπτοίτην	θρῠ́πτοιμεν	θρῠ́πτοιτε	θρῠ́πτοιεν
	imperative		θρῠ́πτε	θρῠπτέτω	θρῠ́πτετον	θρῠπτέτων		θρῠ́πτετε	θρῠπτόντων
middle/ passive	indicative	θρῠ́πτομαι	θρῠ́πτῃ, θρῠ́πτει	θρῠ́πτεται	θρῠ́πτεσθον	θρῠ́πτεσθον	θρῠπτόμεθᾰ	θρῠ́πτεσθε	θρῠ́πτονται
	subjunctive	θρῠ́πτωμαι	θρῠ́πτῃ	θρῠ́πτηται	θρῠ́πτησθον	θρῠ́πτησθον	θρῠπτώμεθᾰ	θρῠ́πτησθε	θρῠ́πτωνται
	optative	θρῠπτοίμην	θρῠ́πτοιο	θρῠ́πτοιτο	θρῠ́πτοισθον	θρῠπτοίσθην	θρῠπτοίμεθᾰ	θρῠ́πτοισθε	θρῠ́πτοιντο
	imperative		θρῠ́πτου	θρῠπτέσθω	θρῠ́πτεσθον	θρῠπτέσθων		θρῠ́πτεσθε	θρῠπτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		θρῠ́πτειν				θρῠ́πτεσθαι
participle	m	θρῠ́πτων				θρῠπτόμενος
	f	θρῠ́πτουσᾰ				θρῠπτομένη
	n	θρῠ́πτον				θρῠπτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔθρῠπτον, ἐθρῠπτόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθρῠπτον	ἔθρῠπτες	ἔθρῠπτε(ν)	ἐθρῠ́πτετον	ἐθρῠπτέτην	ἐθρῠ́πτομεν	ἐθρῠ́πτετε	ἔθρῠπτον
middle/ passive	indicative	ἐθρῠπτόμην	ἐθρῠ́πτου	ἐθρῠ́πτετο	ἐθρῠ́πτεσθον	ἐθρῠπτέσθην	ἐθρῠπτόμεθᾰ	ἐθρῠ́πτεσθε	ἐθρῠ́πτοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: θρῠ́ψω, θρῠ́ψομαι, θρῠφήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θρῠ́ψω	θρῠ́ψεις	θρῠ́ψει	θρῠ́ψετον	θρῠ́ψετον	θρῠ́ψομεν	θρῠ́ψετε	θρῠ́ψουσῐ(ν)
	optative	θρῠ́ψοιμῐ	θρῠ́ψοις	θρῠ́ψοι	θρῠ́ψοιτον	θρῠψοίτην	θρῠ́ψοιμεν	θρῠ́ψοιτε	θρῠ́ψοιεν
middle	indicative	θρῠ́ψομαι	θρῠ́ψῃ, θρῠ́ψει	θρῠ́ψεται	θρῠ́ψεσθον	θρῠ́ψεσθον	θρῠψόμεθᾰ	θρῠ́ψεσθε	θρῠ́ψονται
	optative	θρῠψοίμην	θρῠ́ψοιο	θρῠ́ψοιτο	θρῠ́ψοισθον	θρῠψοίσθην	θρῠψοίμεθᾰ	θρῠ́ψοισθε	θρῠ́ψοιντο
passive	indicative	θρῠφήσομαι	θρῠφήσῃ	θρῠφήσεται	θρῠφήσεσθον	θρῠφήσεσθον	θρῠφησόμεθᾰ	θρῠφήσεσθε	θρῠφήσονται
	optative	θρῠφησοίμην	θρῠφήσοιο	θρῠφήσοιτο	θρῠφήσοισθον	θρῠφησοίσθην	θρῠφησοίμεθᾰ	θρῠφήσοισθε	θρῠφήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		θρῠ́ψειν			θρῠ́ψεσθαι		θρῠφήσεσθαι
participle	m	θρῠ́ψων			θρῠψόμενος		θρῠφησόμενος
	f	θρῠ́ψουσᾰ			θρῠψομένη		θρῠφησομένη
	n	θρῠ́ψον			θρῠψόμενον		θρῠφησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔθρῠψᾰ, ἐθρῠψᾰ́μην, ἐθρῠ́φθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθρῠψᾰ	ἔθρῠψᾰς	ἔθρῠψε(ν)	ἐθρῠ́ψᾰτον	ἐθρῠψᾰ́την	ἐθρῠ́ψᾰμεν	ἐθρῠ́ψᾰτε	ἔθρῠψᾰν
	subjunctive	θρῠ́ψω	θρῠ́ψῃς	θρῠ́ψῃ	θρῠ́ψητον	θρῠ́ψητον	θρῠ́ψωμεν	θρῠ́ψητε	θρῠ́ψωσῐ(ν)
	optative	θρῠ́ψαιμῐ	θρῠ́ψειᾰς, θρῠ́ψαις	θρῠ́ψειε(ν), θρῠ́ψαι	θρῠ́ψαιτον	θρῠψαίτην	θρῠ́ψαιμεν	θρῠ́ψαιτε	θρῠ́ψειᾰν, θρῠ́ψαιεν
	imperative		θρῠ́ψον	θρῠψᾰ́τω	θρῠ́ψᾰτον	θρῠψᾰ́των		θρῠ́ψᾰτε	θρῠψᾰ́ντων
middle	indicative	ἐθρῠψᾰ́μην	ἐθρῠ́ψω	ἐθρῠ́ψᾰτο	ἐθρῠ́ψᾰσθον	ἐθρῠψᾰ́σθην	ἐθρῠψᾰ́μεθᾰ	ἐθρῠ́ψᾰσθε	ἐθρῠ́ψᾰντο
	subjunctive	θρῠ́ψωμαι	θρῠ́ψῃ	θρῠ́ψηται	θρῠ́ψησθον	θρῠ́ψησθον	θρῠψώμεθᾰ	θρῠ́ψησθε	θρῠ́ψωνται
	optative	θρῠψαίμην	θρῠ́ψαιο	θρῠ́ψαιτο	θρῠ́ψαισθον	θρῠψαίσθην	θρῠψαίμεθᾰ	θρῠ́ψαισθε	θρῠ́ψαιντο
	imperative		θρῠ́ψαι	θρῠψᾰ́σθω	θρῠ́ψᾰσθον	θρῠψᾰ́σθων		θρῠ́ψᾰσθε	θρῠψᾰ́σθων
passive	indicative	ἐθρῠ́φθην	ἐθρῠ́φθης	ἐθρῠ́φθη	ἐθρῠ́φθητον	ἐθρῠφθήτην	ἐθρῠ́φθημεν	ἐθρῠ́φθητε	ἐθρῠ́φθησᾰν
	subjunctive	θρῠφθῶ	θρῠφθῇς	θρῠφθῇ	θρῠφθῆτον	θρῠφθῆτον	θρῠφθῶμεν	θρῠφθῆτε	θρῠφθῶσῐ(ν)
	optative	θρῠφθείην	θρῠφθείης	θρῠφθείη	θρῠφθεῖτον, θρῠφθείητον	θρῠφθείτην, θρῠφθειήτην	θρῠφθεῖμεν, θρῠφθείημεν	θρῠφθεῖτε, θρῠφθείητε	θρῠφθεῖεν, θρῠφθείησᾰν
	imperative		θρῠ́φθητῐ	θρῠφθήτω	θρῠ́φθητον	θρῠφθήτων		θρῠ́φθητε	θρῠφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		θρῠ́ψαι			θρῠ́ψᾰσθαι		θρῠφθῆναι
participle	m	θρῠ́ψᾱς			θρῠψᾰ́μενος		θρῠφθείς
	f	θρῠ́ψᾱσᾰ			θρῠψᾰμένη		θρῠφθεῖσᾰ
	n	θρῠ́ψᾰν			θρῠψᾰ́μενον		θρῠφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέθρῠμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	τέθρῠμμαι	τέθρῠψαι	τέθρῠπται	τέθρῠφθον	τέθρῠφθον	τεθρῠ́μμεθᾰ	τέθρῠφθε	τεθρῠ́φᾰται
	subjunctive	τεθρῠμμένος ὦ	τεθρῠμμένος ᾖς	τεθρῠμμένος ᾖ	τεθρῠμμένω ἦτον	τεθρῠμμένω ἦτον	τεθρῠμμένοι ὦμεν	τεθρῠμμένοι ἦτε	τεθρῠμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τεθρῠμμένος εἴην	τεθρῠμμένος εἴης	τεθρῠμμένος εἴη	τεθρῠμμένω εἴητον/εἶτον	τεθρῠμμένω εἰήτην/εἴτην	τεθρῠμμένοι εἴημεν/εἶμεν	τεθρῠμμένοι εἴητε/εἶτε	τεθρῠμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τέθρῠψο	τεθρῠ́φθω	τέθρῠφθον	τεθρῠ́φθων		τέθρῠφθε	τεθρῠ́φθων
						middle/passive
infinitive						τεθρῠ́φθαι
participle	m					τεθρῠμμένος
	f					τεθρῠμμένη
	n					τεθρῠμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀποθρῠ́πτω (apothrúptō)
• δῐᾰθρῠ́πτω (diathrúptō)
• ἐνθρῠ́πτω (enthrúptō)
• θρῠ́μμᾰ (thrúmma)
• θρῠ́πτᾰκον (thrúptakon)
• θρῠπτῐκός (thruptikós)
• θρῠ́ψῐς (thrúpsis)
• θρῠψῐχος (thrupsikhos)
• θρῠψῐ́χρως (thrupsíkhrōs)
• τρῠφή (truphḗ)
• τρῠ́φος (trúphos)

 

Further reading

• “θρύπτω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “θρύπτω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• θρύπτω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) “θρύπτω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 560