κακκείων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kak.kěː.ɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kakˈki.on/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈci.on/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈci.on/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈci.on/

Participle

κακκείων • (kakkeíōn) m (feminine κακκείουσᾰ, neuter κακκεῖον); first/third declension

(Epic) future active participle of κατάκειμαι (katákeimai)

Declension

First and third declension of κᾰκκείων; κᾰκκείουσᾰ; κᾰκκεῖον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κᾰκκείων kakkeíōn	κᾰκκείουσᾰ kakkeíousa	κᾰκκεῖον kakkeîon	κᾰκκείοντε kakkeíonte	κᾰκκειούσᾱ kakkeioúsā	κᾰκκείοντε kakkeíonte	κᾰκκείοντες kakkeíontes	κᾰκκείουσαι kakkeíousai	κᾰκκείοντᾰ kakkeíonta
Genitive	κᾰκκείοντος kakkeíontos	κᾰκκειούσης kakkeioúsēs	κᾰκκείοντος kakkeíontos	κᾰκκειόντοιν kakkeióntoin	κᾰκκειούσαιν kakkeioúsain	κᾰκκειόντοιν kakkeióntoin	κᾰκκειόντων kakkeióntōn	κᾰκκειουσῶν kakkeiousôn	κᾰκκειόντων kakkeióntōn
Dative	κᾰκκείοντῐ kakkeíonti	κᾰκκειούσῃ kakkeioúsēi	κᾰκκείοντῐ kakkeíonti	κᾰκκειόντοιν kakkeióntoin	κᾰκκειούσαιν kakkeioúsain	κᾰκκειόντοιν kakkeióntoin	κᾰκκείουσῐ / κᾰκκείουσῐν kakkeíousi(n)	κᾰκκειούσαις kakkeioúsais	κᾰκκείουσῐ / κᾰκκείουσῐν kakkeíousi(n)
Accusative	κᾰκκείοντᾰ kakkeíonta	κᾰκκείουσᾰν kakkeíousan	κᾰκκεῖον kakkeîon	κᾰκκείοντε kakkeíonte	κᾰκκειούσᾱ kakkeioúsā	κᾰκκείοντε kakkeíonte	κᾰκκείοντᾰς kakkeíontas	κᾰκκειούσᾱς kakkeioúsās	κᾰκκείοντᾰ kakkeíonta
Vocative	κᾰκκείων kakkeíōn	κᾰκκείουσᾰ kakkeíousa	κᾰκκεῖον kakkeîon	κᾰκκείοντε kakkeíonte	κᾰκκειούσᾱ kakkeioúsā	κᾰκκείοντε kakkeíonte	κᾰκκείοντες kakkeíontes	κᾰκκείουσαι kakkeíousai	κᾰκκείοντᾰ kakkeíonta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κᾰκκειόντως kakkeióntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.