καταλυμάτοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.ly.má.toi̯n/ → /ka.ta.lyˈma.tyn/ → /ka.ta.liˈma.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.ly.má.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.lyˈma.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈma.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈma.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.liˈma.tin/

Noun

κᾰτᾰλῠμάτοιν • (katalumátoin)

1. genitive/dative dual of κατάλυμα (katáluma)