κυμαίνοντα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kyː.mǎi̯.non.ta/ → /cyˈmɛ.non.ta/ → /ciˈme.non.da/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kyː.mǎi̯.non.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kyˈmɛ.non.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cyˈmɛ.non.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cyˈme.non.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈme.non.da/

Participle

κῡμαίνοντᾰ • (kūmaínonta)

1. inflection of κῡμαίνων (kūmaínōn):
   1. masculine accusative singular
   2. neuter nominative/accusative/vocative plural