λεγόντοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /le.ɡón.toi̯n/ → /leˈɣon.tyn/ → /leˈɣon.din/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /le.ɡón.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /leˈɡon.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /leˈɣon.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /leˈɣon.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /leˈɣon.din/

Participle

λεγόντοιν • (legóntoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of λέγων (légōn)