μαντοσύνη

Ancient Greek

Noun

μαντοσύνη • (mantosúnē) f (genitive μαντοσύνης); first declension

1. gift of prophecy

Inflection

First declension of ἡ μαντοσύνη; τῆς μαντοσύνης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ μαντοσύνη hē mantosúnē	τὼ μαντοσύνᾱ tṑ mantosúnā	αἱ μαντοσύναι hai mantosúnai
Genitive	τῆς μαντοσύνης tês mantosúnēs	τοῖν μαντοσύναιν toîn mantosúnain	τῶν μαντοσυνῶν tôn mantosunôn
Dative	τῇ μαντοσύνῃ têi mantosúnēi	τοῖν μαντοσύναιν toîn mantosúnain	ταῖς μαντοσύναις taîs mantosúnais
Accusative	τὴν μαντοσύνην tḕn mantosúnēn	τὼ μαντοσύνᾱ tṑ mantosúnā	τᾱ̀ς μαντοσύνᾱς tā̀s mantosúnās
Vocative	μαντοσύνη mantosúnē	μαντοσύνᾱ mantosúnā	μαντοσύναι mantosúnai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.