οριστικός

See also: ὁριστικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὁριστικός (horistikós).

Adjective

οριστικός • (oristikós) m (feminine οριστική, neuter οριστικό)

1. definitive (conclusive or decisive; not subject to subsequent alteration)
2. final, in a final stage
3. (grammar) definite

   Antonym: αόριστος (aóristos)

Declension

Declension of οριστικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	οριστικός (oristikós)	οριστική (oristikí)	οριστικό (oristikó)		οριστικοί (oristikoí)	οριστικές (oristikés)	οριστικά (oristiká)
genitive	οριστικού (oristikoú)	οριστικής (oristikís)	οριστικού (oristikoú)		οριστικών (oristikón)	οριστικών (oristikón)	οριστικών (oristikón)
accusative	οριστικό (oristikó)	οριστική (oristikí)	οριστικό (oristikó)		οριστικούς (oristikoús)	οριστικές (oristikés)	οριστικά (oristiká)
vocative	οριστικέ (oristiké)	οριστική (oristikí)	οριστικό (oristikó)		οριστικοί (oristikoí)	οριστικές (oristikés)	οριστικά (oristiká)

Derived terms

• οριστικά (oristiká, adverb)
• (learned) οριστικώς (oristikós, adverb)

Multiword terms

• οριστική έγκλιση f (oristikí égklisi)
• οριστικό άρθρο n (oristikó árthro)

Related terms

• ορισμός (orismós)
• ορίζω (orízo)

Further reading

• οριστικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language