παραμείναιμεν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.měː.nai̯.men/ → /pa.raˈmi.nɛ.men/ → /pa.raˈmi.ne.men/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.měː.nai̯.men/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈmi.nɛ.men/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈmi.nɛ.men/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈmi.ne.men/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈmi.ne.men/

Verb

πᾰρᾰμείναιμεν • (parameínaimen)

1. first-person plural aorist active optative of παραμένω (paraménō)