πλεύσας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /plěu̯.saːs/ → /ˈpleɸ.sas/ → /ˈplef.sas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /plěu̯.saːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈplew.sas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpleɸ.sas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈplef.sas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈplef.sas/

Participle

πλεύσᾱς • (pleúsās) m (feminine πλεύσᾱσᾰ, neuter πλεῦσᾰν); first/third declension

1. aorist active participle of πλέω (pléō)

Declension

First and third declension of πλεύσᾱς; πλεύσᾱσᾰ; πλεῦσᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πλεύσᾱς pleúsās	πλεύσᾱσᾰ pleúsāsa	πλεῦσᾰν pleûsan		πλεύσᾰντε pleúsante	πλευσᾱ́σᾱ pleusā́sā	πλεύσᾰντε pleúsante		πλεύσᾰντες pleúsantes	πλεύσᾱσαι pleúsāsai	πλεύσᾰντᾰ pleúsanta
Genitive		πλεύσᾰντος pleúsantos	πλευσᾱ́σης pleusā́sēs	πλεύσᾰντος pleúsantos		πλευσᾰ́ντοιν pleusántoin	πλευσᾱ́σαιν pleusā́sain	πλευσᾰ́ντοιν pleusántoin		πλευσᾰ́ντων pleusántōn	πλευσᾱσῶν pleusāsôn	πλευσᾰ́ντων pleusántōn
Dative		πλεύσᾰντῐ pleúsanti	πλευσᾱ́σῃ pleusā́sēi	πλεύσᾰντῐ pleúsanti		πλευσᾰ́ντοιν pleusántoin	πλευσᾱ́σαιν pleusā́sain	πλευσᾰ́ντοιν pleusántoin		πλεύσᾱσῐ / πλεύσᾱσῐν pleúsāsi(n)	πλευσᾱ́σαις pleusā́sais	πλεύσᾱσῐ / πλεύσᾱσῐν pleúsāsi(n)
Accusative		πλεύσᾰντᾰ pleúsanta	πλεύσᾱσᾰν pleúsāsan	πλεῦσᾰν pleûsan		πλεύσᾰντε pleúsante	πλευσᾱ́σᾱ pleusā́sā	πλεύσᾰντε pleúsante		πλεύσᾰντᾰς pleúsantas	πλευσᾱ́σᾱς pleusā́sās	πλεύσᾰντᾰ pleúsanta
Vocative		πλεύσᾱς pleúsās	πλεύσᾱσᾰ pleúsāsa	πλεῦσᾰν pleûsan		πλεύσᾰντε pleúsante	πλευσᾱ́σᾱ pleusā́sā	πλεύσᾰντε pleúsante		πλεύσᾰντες pleúsantes	πλεύσᾱσαι pleúsāsai	πλεύσᾰντᾰ pleúsanta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πλευσᾰ́ντως pleusántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.