πτήσσω

Ancient Greek

Alternative forms

• πτώσσω (ptṓssō)

Etymology

The root is extensively discussed by Hackstein: according to him, Tocharian B pyāk-tsi (“to strike down”) is related, which requires a reconstruction of the root as *pieh₂(k)-. Also cognate are πτοέω (ptoéō, “to be scared, dismayed”) and πταίω (ptaíō, “to stumble, trip”) and, from other Indo-European languages, Lithuanian piáuti (“to cut, mow”) and perhaps Latin paviō (“to beat, strike”). However, according to Beekes, there are two problems with this reconstruction: first, the semantic connection between the Tocharian word and this verb is not evident, and second, it neglects the evidence of πτωχός (ptōkhós, “beggar”), which is clearly related and shows a Pre-Greek alternation.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ptɛ̌ːs.sɔː/ → /ˈptis.so/ → /ˈpti.so/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ptɛ̌ːs.sɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpte̝s.so/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈptis.so/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈptis.so/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpti.so/

Verb

πτήσσω • (ptḗssō)

1. (causal) to scare, alarm, terrify
2. (intransitive) to crouch or cower for fear
3. (of men in ambush) to crouch

Inflection

   Present: πτήσσω, πτήσσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πτήσσω	πτήσσεις	πτήσσει	πτήσσετον	πτήσσετον	πτήσσομεν	πτήσσετε	πτήσσουσῐ(ν)
	subjunctive	πτήσσω	πτήσσῃς	πτήσσῃ	πτήσσητον	πτήσσητον	πτήσσωμεν	πτήσσητε	πτήσσωσῐ(ν)
	optative	πτήσσοιμῐ	πτήσσοις	πτήσσοι	πτήσσοιτον	πτησσοίτην	πτήσσοιμεν	πτήσσοιτε	πτήσσοιεν
	imperative		πτῆσσε	πτησσέτω	πτήσσετον	πτησσέτων		πτήσσετε	πτησσόντων
middle/ passive	indicative	πτήσσομαι	πτήσσῃ, πτήσσει	πτήσσεται	πτήσσεσθον	πτήσσεσθον	πτησσόμεθᾰ	πτήσσεσθε	πτήσσονται
	subjunctive	πτήσσωμαι	πτήσσῃ	πτήσσηται	πτήσσησθον	πτήσσησθον	πτησσώμεθᾰ	πτήσσησθε	πτήσσωνται
	optative	πτησσοίμην	πτήσσοιο	πτήσσοιτο	πτήσσοισθον	πτησσοίσθην	πτησσοίμεθᾰ	πτήσσοισθε	πτήσσοιντο
	imperative		πτήσσου	πτησσέσθω	πτήσσεσθον	πτησσέσθων		πτήσσεσθε	πτησσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πτήσσειν				πτήσσεσθαι
participle	m	πτήσσων				πτησσόμενος
	f	πτήσσουσᾰ				πτησσομένη
	n	πτῆσσον				πτησσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔπτησσον, ἐπτησσόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπτησσον	ἔπτησσες	ἔπτησσε(ν)	ἐπτήσσετον	ἐπτησσέτην	ἐπτήσσομεν	ἐπτήσσετε	ἔπτησσον
middle/ passive	indicative	ἐπτησσόμην	ἐπτήσσου	ἐπτήσσετο	ἐπτήσσεσθον	ἐπτησσέσθην	ἐπτησσόμεθᾰ	ἐπτήσσεσθε	ἐπτήσσοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: πτήξω, πτήξομαι, πτηχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πτήξω	πτήξεις	πτήξει	πτήξετον	πτήξετον	πτήξομεν	πτήξετε	πτήξουσῐ(ν)
	optative	πτήξοιμῐ	πτήξοις	πτήξοι	πτήξοιτον	πτηξοίτην	πτήξοιμεν	πτήξοιτε	πτήξοιεν
middle	indicative	πτήξομαι	πτήξῃ, πτήξει	πτήξεται	πτήξεσθον	πτήξεσθον	πτηξόμεθᾰ	πτήξεσθε	πτήξονται
	optative	πτηξοίμην	πτήξοιο	πτήξοιτο	πτήξοισθον	πτηξοίσθην	πτηξοίμεθᾰ	πτήξοισθε	πτήξοιντο
passive	indicative	πτηχθήσομαι	πτηχθήσῃ	πτηχθήσεται	πτηχθήσεσθον	πτηχθήσεσθον	πτηχθησόμεθᾰ	πτηχθήσεσθε	πτηχθήσονται
	optative	πτηχθησοίμην	πτηχθήσοιο	πτηχθήσοιτο	πτηχθήσοισθον	πτηχθησοίσθην	πτηχθησοίμεθᾰ	πτηχθήσοισθε	πτηχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πτήξειν			πτήξεσθαι		πτηχθήσεσθαι
participle	m	πτήξων			πτηξόμενος		πτηχθησόμενος
	f	πτήξουσᾰ			πτηξομένη		πτηχθησομένη
	n	πτῆξον			πτηξόμενον		πτηχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔπτηξᾰ, ἐπτηξᾰ́μην, ἐπτήχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπτηξᾰ	ἔπτηξᾰς	ἔπτηξε(ν)	ἐπτήξᾰτον	ἐπτηξᾰ́την	ἐπτήξᾰμεν	ἐπτήξᾰτε	ἔπτηξᾰν
	subjunctive	πτήξω	πτήξῃς	πτήξῃ	πτήξητον	πτήξητον	πτήξωμεν	πτήξητε	πτήξωσῐ(ν)
	optative	πτήξαιμῐ	πτήξειᾰς, πτήξαις	πτήξειε(ν), πτήξαι	πτήξαιτον	πτηξαίτην	πτήξαιμεν	πτήξαιτε	πτήξειᾰν, πτήξαιεν
	imperative		πτῆξον	πτηξᾰ́τω	πτήξᾰτον	πτηξᾰ́των		πτήξᾰτε	πτηξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπτηξᾰ́μην	ἐπτήξω	ἐπτήξᾰτο	ἐπτήξᾰσθον	ἐπτηξᾰ́σθην	ἐπτηξᾰ́μεθᾰ	ἐπτήξᾰσθε	ἐπτήξᾰντο
	subjunctive	πτήξωμαι	πτήξῃ	πτήξηται	πτήξησθον	πτήξησθον	πτηξώμεθᾰ	πτήξησθε	πτήξωνται
	optative	πτηξαίμην	πτήξαιο	πτήξαιτο	πτήξαισθον	πτηξαίσθην	πτηξαίμεθᾰ	πτήξαισθε	πτήξαιντο
	imperative		πτῆξαι	πτηξᾰ́σθω	πτήξᾰσθον	πτηξᾰ́σθων		πτήξᾰσθε	πτηξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπτήχθην	ἐπτήχθης	ἐπτήχθη	ἐπτήχθητον	ἐπτηχθήτην	ἐπτήχθημεν	ἐπτήχθητε	ἐπτήχθησᾰν
	subjunctive	πτηχθῶ	πτηχθῇς	πτηχθῇ	πτηχθῆτον	πτηχθῆτον	πτηχθῶμεν	πτηχθῆτε	πτηχθῶσῐ(ν)
	optative	πτηχθείην	πτηχθείης	πτηχθείη	πτηχθεῖτον, πτηχθείητον	πτηχθείτην, πτηχθειήτην	πτηχθεῖμεν, πτηχθείημεν	πτηχθεῖτε, πτηχθείητε	πτηχθεῖεν, πτηχθείησᾰν
	imperative		πτήχθητῐ	πτηχθήτω	πτήχθητον	πτηχθήτων		πτήχθητε	πτηχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πτῆξαι			πτήξᾰσθαι		πτηχθῆναι
participle	m	πτήξᾱς			πτηξᾰ́μενος		πτηχθείς
	f	πτήξᾱσᾰ			πτηξᾰμένη		πτηχθεῖσᾰ
	n	πτῆξᾰν			πτηξᾰ́μενον		πτηχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: έπτηχᾰ, πέπτηγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	έπτηχᾰ	έπτηχᾰς	έπτηχε(ν)	επτήχᾰτον	επτήχᾰτον	επτήχᾰμεν	επτήχᾰτε	επτήχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	επτήχω	επτήχῃς	επτήχῃ	επτήχητον	επτήχητον	επτήχωμεν	επτήχητε	επτήχωσῐ(ν)
	optative	επτήχοιμῐ, επτηχοίην	επτήχοις, επτηχοίης	επτήχοι, επτηχοίη	επτήχοιτον	επτηχοίτην	επτήχοιμεν	επτήχοιτε	επτήχοιεν
	imperative		έπτηχε	επτηχέτω	επτήχετον	επτηχέτων		επτήχετε	επτηχόντων
middle/ passive	indicative	πέπτηγμαι	πέπτηξαι	πέπτηκται	πέπτηχθον	πέπτηχθον	πεπτήγμεθᾰ	πέπτηχθε	πεπτήγᾰται
	subjunctive	πεπτηγμένος ὦ	πεπτηγμένος ᾖς	πεπτηγμένος ᾖ	πεπτηγμένω ἦτον	πεπτηγμένω ἦτον	πεπτηγμένοι ὦμεν	πεπτηγμένοι ἦτε	πεπτηγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπτηγμένος εἴην	πεπτηγμένος εἴης	πεπτηγμένος εἴη	πεπτηγμένω εἴητον/εἶτον	πεπτηγμένω εἰήτην/εἴτην	πεπτηγμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπτηγμένοι εἴητε/εἶτε	πεπτηγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέπτηξο	πεπτήχθω	πέπτηχθον	πεπτήχθων		πέπτηχθε	πεπτήχθων
		active				middle/passive
infinitive		επτηχέναι				πεπτῆχθαι
participle	m	επτηχώς				πεπτηγμένος
	f	επτηχυῖᾰ				πεπτηγμένη
	n	επτηχός				πεπτηγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• καταπτήσσω (kataptḗssō)
• πτῆξῐς (ptêxis)
• ὑποπτήσσω (hupoptḗssō)

 

Further reading

• “πτήσσω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πτήσσω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “πτήσσω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• πτήσσω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πτήσσω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN