σαρκαστικός
Greek edit
Etymology edit
Borrowed from French sarcastique, which was formed from sarcasme.
Adjective edit
σαρκαστικός • (sarkastikós) m (feminine σαρκαστική, neuter σαρκαστικό)
Declension edit
Declension of σαρκαστικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | σαρκαστικός • | σαρκαστική • | σαρκαστικό • | σαρκαστικοί • | σαρκαστικές • | σαρκαστικά • |
| genitive | σαρκαστικού • | σαρκαστικής • | σαρκαστικού • | σαρκαστικών • | σαρκαστικών • | σαρκαστικών • |
| accusative | σαρκαστικό • | σαρκαστική • | σαρκαστικό • | σαρκαστικούς • | σαρκαστικές • | σαρκαστικά • |
| vocative | σαρκαστικέ • | σαρκαστική • | σαρκαστικό • | σαρκαστικοί • | σαρκαστικές • | σαρκαστικά • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σαρκαστικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σαρκαστικός, etc.) | |||||
Degrees of comparison by suffixation
Further reading edit
- σαρκαστικός - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.