σκοπεύω

Greek

Etymology

From Ancient Greek σκοπεύω (skopeúō), from σκοπέω (skopéō). For the sense of "to aim", semantic loan from French viser.

Pronunciation

• IPA^(key): /skoˈpe.vo/
• Hyphenation: σκο‧πεύ‧ω

Verb

σκοπεύω • (skopévo) (past σκόπευσα, passive —)

1. to aim, take aim
2. to aim, intend

Conjugation

σκοπεύω   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	σκοπεύω	σκοπεύσω
2 sg	σκοπεύεις	σκοπεύσεις
3 sg	σκοπεύει	σκοπεύσει
1 pl	σκοπεύουμε, [‑ομε]	σκοπεύσουμε, [‑ομε]
2 pl	σκοπεύετε	σκοπεύσετε
3 pl	σκοπεύουν(ε)	σκοπεύσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	σκόπευα	σκοπευσα
2 sg	σκόπευες	σκοπευσες
3 sg	σκόπευε	σκοπευσε
1 pl	σκοπεύαμε	σκοπεύσαμε
2 pl	σκοπεύατε	σκοπεύσατε
3 pl	σκόπευαν, σκοπεύαν(ε)	σκοπευσαν, σκοπεύσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα σκοπεύω ➤	θα σκοπεύσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα σκοπεύεις, …	θα σκοπεύσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … σκοπεύσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … σκοπεύσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … σκοπεύσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	σκόπευε	σκοπευσε
2 pl	σκοπεύετε	σκοπεύστε
Other forms
Active present participle ➤	σκοπεύοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας σκοπεύσει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	σκοπεύσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• see: σκοπός m (skopós, “observer, watcher, aim, goal”)