στάλιξ

Ancient Greek

Etymology

According to Beekes, the root could be either Proto-Indo-European *stel- (“to set”) (like στέλλω (stéllō, “to prepare”)) or Proto-Indo-European *steh₂- (“to stand”) (like ἵστημι (hístēmi, “to stand”)).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stá.liks/ → /ˈsta.liks/ → /ˈsta.liks/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stá.liks/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsta.liks/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsta.liks/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsta.liks/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsta.liks/

Noun

στάλιξ • (stálix) f (genitive στάλῐκος); third declension

1. stake to which nets are fastened

   Synonym: σχαλίς (skhalís)

Inflection

Third declension of ἡ στάλῐξ; τῆς στάλῐκος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ στάλῐξ hē stálix	τὼ στάλῐκε tṑ stálike	αἱ στάλῐκες hai stálikes
Genitive	τῆς στάλῐκος tês stálikos	τοῖν σταλῐ́κοιν toîn stalíkoin	τῶν σταλῐ́κων tôn stalíkōn
Dative	τῇ στάλῐκῐ têi stáliki	τοῖν σταλῐ́κοιν toîn stalíkoin	ταῖς στάλῐξῐ / στάλῐξῐν taîs stálixi(n)
Accusative	τὴν στάλῐκᾰ tḕn stálika	τὼ στάλῐκε tṑ stálike	τᾱ̀ς στάλῐκᾰς tā̀s stálikas
Vocative	στάλῐξ stálix	στάλῐκε stálike	στάλῐκες stálikes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• στάλιδας (stálidas)
• σταλίδων (stalídōn)

 

Further reading

• “στάλιξ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• στάλιξ in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN