συγκειμένοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.keː.mé.noi̯n/ → /syɲ.ɟiˈme.nyn/ → /siɲ.ɟiˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.keː.mé.noi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kiˈme.nyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.nyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.nyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲ.ɟiˈme.nin/

Participle

συγκειμένοιν • (sunkeiménoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of συγκείμενος (sunkeímenos)