τοιούτοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /toi̯.ǔː.toi̯n/ → /tyˈu.tyn/ → /tiˈu.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /toi̯.ǔː.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tyˈu.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /tyˈu.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tyˈu.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tiˈu.tin/

Pronoun

τοιούτοιν • (toioútoin)

1. masculine/feminine/neuter genitive/dative dual of τοιοῦτος (toioûtos)