υπηρέτης

See also: ὑπηρέτης

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ὑπηρέτης (hupērétēs).

Pronunciation

• IPA^(key): /i.piˈɾe.tis/
• Hyphenation: υ‧πη‧ρέ‧της

Noun

υπηρέτης • (ypirétis) m (plural υπηρέτες, feminine υπηρέτρια)

1. servant (with household duties)

Declension

declension of υπηρέτης

case     \     number	singular	plural
nominative	υπηρέτης •	υπηρέτες •
genitive	υπηρέτη •	υπηρετών •
accusative	υπηρέτη •	υπηρέτες •
vocative	υπηρέτη •	υπηρέτες •

Related terms

With stems υπηρετ-, υπηρεσ-

• αλληλοεξυπηρέτηση f (alliloexypirétisi, “mutual service”)
• αλληλοεξυπηρετούνται (alliloexypiretoúntai, “they provide service to each other”)
• αυτοεξυπηρέτηση f (aftoexypirétisi, “self service”)
• αυτοεξυπηρετούμαι (aftoexypiretoúmai, “provide service to myself”)
• αφυπηρέτηση f (afypirétisi, “act of retiring”)
• αφυπηρετώ (afypiretó, “leave service”)
• εξυπηρέτηση f (exypirétisi, “service”)
• εξυπηρετικός (exypiretikós, “helpful, obliging”)
• εξυπηρετώ (exypiretó, “serve, to be of service”)
• προϋπηρεσία f (proÿpiresía)
• προϋπηρετώ (proÿpiretó)
• συνυπηρέτηση f (synypirétisi)
• συνυπηρετώ (synypiretó)
• υπηρεσία f (ypiresía, “service”)
• υπηρεσιακά (ypiresiaká, adverb)
• υπηρεσιακός (ypiresiakós, “departmental, of a public service”)
• υπηρεσιακώς (ypiresiakós, formal adverb)
• υπηρετικός (ypiretikós, “of service”)
• υπηρέτρια f (ypirétria, “servant”)
• υπηρετριούλα f (ypiretrioúla) (diminutive)
• υπηρετώ (ypiretó, “serve”), υπηρετούμαι (ypiretoúmai, “be served”)

Further reading

• υπηρέτης - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
• υπηρέτης - Charalambakis, Chistoforos et al. (2014) Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Christiko lexiko tis Neoellhnikis Glossas) [A Practical dictionary of Modern Greek language] (in Greek) Athens: Academy of Athens. (online since 2023 - abbreviations - symbols)