ваяваць

Belarusian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *vojevati.

Pronunciation

• IPA^(key): [vajaˈvat͡sʲ]

Verb

ваява́ць • (vajavácʹ) impf (perfective паваява́ць)

1. to fight, to war, to wage war, to be at war

Conjugation

Conjugation of ваява́ць (class 2a, imperfective, intransitive)

For declension of participles, see their entries. Adverbial participles are indeclinable.

imperfective aspect
infinitive	ваява́ць vajavácʹ
participles	present tense	past tense
active	—	—
passive	—	—
adverbial	ваю́ючы vajújučy	ваява́ўшы vajaváŭšy
	present tense	future tense
1st singular я	ваю́ю vajúju	бу́ду ваява́ць búdu vajavácʹ
2nd singular ты	ваю́еш vajúješ	бу́дзеш ваява́ць búdzješ vajavácʹ
3rd singular ён / яна́ / яно́	ваю́е vajúje	бу́дзе ваява́ць búdzje vajavácʹ
1st plural мы	ваю́ем vajújem	бу́дзем ваява́ць búdzjem vajavácʹ
2nd plural вы	ваю́еце vajújecje	бу́дзеце ваява́ць búdzjecje vajavácʹ
3rd plural яны́	ваю́юць vajújucʹ	бу́дуць ваява́ць búducʹ vajavácʹ
imperative	singular	plural
second-person	ваю́й vajúj	ваю́йце vajújcje
past tense	singular	plural мы / вы / яны́
masculine я / ты / ён	ваява́ў vajaváŭ	ваява́лі vajaváli
feminine я / ты / яна́	ваява́ла vajavála
neuter яно́	ваява́ла vajavála