стынь
Russian edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Noun edit
стынь • (stynʹ) m inan (genitive сты́ня, nominative plural сты́ни, genitive plural сты́ней)
Declension edit
Etymology 2 edit
Verb edit
стынь • (stynʹ)
- second-person singular imperative imperfective of сты́нуть (stýnutʹ)
- second-person singular imperative imperfective of стыть (stytʹ)