آق

See also: أق, أف, اڤ, and اف

Ottoman Turkish

Etymology

From Proto-Turkic *āk.

Adjective

آق • (ak)

1. white

   Synonyms: بیاض (beyaz), سفید (sefid)

Derived terms

• آغارمق (ağarmak, “whiten”)
• آق آغاج (ak ağac, “birch”)
• آق بابا (ak baba, “vulture”)
• آق بالق (ak balık, “roach”)
• آق جكر (ak ciğer, “lung”)
• آق دیكن (ak diken, “hawthorn”)
• آق سرای (ak saray, “a city and province of Turkey”)
• آق طوغان (ak doğan, “gyrfalcon”)
• آقحصار (akhisar, “a town in Manisa province”)
• آقرق (akrak, “whiter”)
• آقچه (akça/akçe, “silver coin”)

 

See also

Colors in Ottoman Turkish · بویا بویلر (boyalar) (layout · text)

آق (ak)	بوز (boz)	قره (kara)
قزل (kızıl); آل (al)	ترنجی (türünci); قوڭور (koñur)	صاری (sarı)
	یشیل (yeşil)
	گوك (gök)	ماوی (mavi)
مور (mor)	افلاطون (eflatun)	پنبه (pembe)