Arabic

edit

Etymology 1.1

edit
Root
ح و ط (ḥ w ṭ)
13 terms

Pronunciation

edit

Verb

edit

أَحَاطَ (ʔaḥāṭa) IV (non-past يُحِيطُ (yuḥīṭu), verbal noun إِحَاطَة (ʔiḥāṭa))

  1. to surround, encircle, ring [with accusative or بِ (bi) ‘someone/something’]
  2. to contain
  3. to comprehend, understand fully
Conjugation
edit
Conjugation of أَحَاطَ (IV, hollow, full passive, verbal noun إِحَاطَة)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِحَاطَة
ʔiḥāṭa
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُحِيط
muḥīṭ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُحَاط
muḥāṭ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَحَطْتُ
ʔaḥaṭtu
أَحَطْتَ
ʔaḥaṭta
أَحَاطَ
ʔaḥāṭa
أَحَطْتُمَا
ʔaḥaṭtumā
أَحَاطَا
ʔaḥāṭā
أَحَطْنَا
ʔaḥaṭnā
أَحَطْتُمْ
ʔaḥaṭtum
أَحَاطُوا
ʔaḥāṭū
f أَحَطْتِ
ʔaḥaṭti
أَحَاطَتْ
ʔaḥāṭat
أَحَاطَتَا
ʔaḥāṭatā
أَحَطْتُنَّ
ʔaḥaṭtunna
أَحَطْنَ
ʔaḥaṭna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُحِيطُ
ʔuḥīṭu
تُحِيطُ
tuḥīṭu
يُحِيطُ
yuḥīṭu
تُحِيطَانِ
tuḥīṭāni
يُحِيطَانِ
yuḥīṭāni
نُحِيطُ
nuḥīṭu
تُحِيطُونَ
tuḥīṭūna
يُحِيطُونَ
yuḥīṭūna
f تُحِيطِينَ
tuḥīṭīna
تُحِيطُ
tuḥīṭu
تُحِيطَانِ
tuḥīṭāni
تُحِطْنَ
tuḥiṭna
يُحِطْنَ
yuḥiṭna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُحِيطَ
ʔuḥīṭa
تُحِيطَ
tuḥīṭa
يُحِيطَ
yuḥīṭa
تُحِيطَا
tuḥīṭā
يُحِيطَا
yuḥīṭā
نُحِيطَ
nuḥīṭa
تُحِيطُوا
tuḥīṭū
يُحِيطُوا
yuḥīṭū
f تُحِيطِي
tuḥīṭī
تُحِيطَ
tuḥīṭa
تُحِيطَا
tuḥīṭā
تُحِطْنَ
tuḥiṭna
يُحِطْنَ
yuḥiṭna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُحِطْ
ʔuḥiṭ
تُحِطْ
tuḥiṭ
يُحِطْ
yuḥiṭ
تُحِيطَا
tuḥīṭā
يُحِيطَا
yuḥīṭā
نُحِطْ
nuḥiṭ
تُحِيطُوا
tuḥīṭū
يُحِيطُوا
yuḥīṭū
f تُحِيطِي
tuḥīṭī
تُحِطْ
tuḥiṭ
تُحِيطَا
tuḥīṭā
تُحِطْنَ
tuḥiṭna
يُحِطْنَ
yuḥiṭna
imperative
الْأَمْر
m أَحِطْ
ʔaḥiṭ
أَحِيطَا
ʔaḥīṭā
أَحِيطُوا
ʔaḥīṭū
f أَحِيطِي
ʔaḥīṭī
أَحِطْنَ
ʔaḥiṭna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُحِطْتُ
ʔuḥiṭtu
أُحِطْتَ
ʔuḥiṭta
أُحِيطَ
ʔuḥīṭa
أُحِطْتُمَا
ʔuḥiṭtumā
أُحِيطَا
ʔuḥīṭā
أُحِطْنَا
ʔuḥiṭnā
أُحِطْتُمْ
ʔuḥiṭtum
أُحِيطُوا
ʔuḥīṭū
f أُحِطْتِ
ʔuḥiṭti
أُحِيطَتْ
ʔuḥīṭat
أُحِيطَتَا
ʔuḥīṭatā
أُحِطْتُنَّ
ʔuḥiṭtunna
أُحِطْنَ
ʔuḥiṭna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُحَاطُ
ʔuḥāṭu
تُحَاطُ
tuḥāṭu
يُحَاطُ
yuḥāṭu
تُحَاطَانِ
tuḥāṭāni
يُحَاطَانِ
yuḥāṭāni
نُحَاطُ
nuḥāṭu
تُحَاطُونَ
tuḥāṭūna
يُحَاطُونَ
yuḥāṭūna
f تُحَاطِينَ
tuḥāṭīna
تُحَاطُ
tuḥāṭu
تُحَاطَانِ
tuḥāṭāni
تُحَطْنَ
tuḥaṭna
يُحَطْنَ
yuḥaṭna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُحَاطَ
ʔuḥāṭa
تُحَاطَ
tuḥāṭa
يُحَاطَ
yuḥāṭa
تُحَاطَا
tuḥāṭā
يُحَاطَا
yuḥāṭā
نُحَاطَ
nuḥāṭa
تُحَاطُوا
tuḥāṭū
يُحَاطُوا
yuḥāṭū
f تُحَاطِي
tuḥāṭī
تُحَاطَ
tuḥāṭa
تُحَاطَا
tuḥāṭā
تُحَطْنَ
tuḥaṭna
يُحَطْنَ
yuḥaṭna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُحَطْ
ʔuḥaṭ
تُحَطْ
tuḥaṭ
يُحَطْ
yuḥaṭ
تُحَاطَا
tuḥāṭā
يُحَاطَا
yuḥāṭā
نُحَطْ
nuḥaṭ
تُحَاطُوا
tuḥāṭū
يُحَاطُوا
yuḥāṭū
f تُحَاطِي
tuḥāṭī
تُحَطْ
tuḥaṭ
تُحَاطَا
tuḥāṭā
تُحَطْنَ
tuḥaṭna
يُحَطْنَ
yuḥaṭna

Etymology 1.2

edit
Root
ح و ط (ḥ w ṭ)
13 terms

Verb

edit

أحاط (form I)

  1. أُحَاطُ (ʔuḥāṭu) /ʔu.ħaː.tˤu/: first-person singular non-past passive indicative of حَاطَ (ḥāṭa)
  2. أُحَاطَ (ʔuḥāṭa) /ʔu.ħaː.tˤa/: first-person singular non-past passive subjunctive of حَاطَ (ḥāṭa)