Arabic

edit
Root
ح ر ق (ḥ r q)
17 terms

Pronunciation

edit

Verb

edit

اِنْحَرَقَ (inḥaraqa) VII (non-past يَنْحَرِقُ (yanḥariqu), verbal noun اِنْحِرَاق (inḥirāq))

  1. to be burnt

Conjugation

edit

Hijazi Arabic

edit

Etymology

edit

From Arabic اِنْحَرَقَ (inḥaraqa).

Pronunciation

edit

Verb

edit

انحرق (anḥaraɡ) VII (non-past يِنْحَرِق (yinḥarig))

  1. (intransitive) to burn
  2. to get burnt

Conjugation

edit
Conjugation of انحرق
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m انحرقت (anḥaragt) انحرقت (anḥaragt) انحرق (anḥarag) انحرقنا (anḥaragna) انحرقتوا (anḥaragtu) انحرقوا (anḥaragu)
f انحرقتي (anḥaragti) انحرقت (anḥaragat)
non-past m أنحرق (anḥarig) تنحرق (tinḥarig) ينحرق (yinḥarig) ننحرق (ninḥarig) تنحرقوا (tinḥargu) ينحرقوا (yinḥargu)
f تنحرقي (tinḥargi) تنحرق (tinḥarig)
imperative m انحرق (anḥarig) انحرقوا (anḥargu)
f انحرقي (anḥargi)

South Levantine Arabic

edit

Etymology

edit

From Arabic اِنْحَرَقَ (inḥaraqa).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): (Urban) /in.ħa.raʔ/, [ɪnˈħɑ.rɑʔ]
  • IPA(key): (Bedouin) /in.ħa.raɡ/, [ɪnˈħɑ.rɑɡ]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

edit

انحرق (inḥaraʔ) VII (present بنحرق (binḥareʔ))

  1. (intransitive) to burn
  2. passive of حرق (ḥaraʔ): to get burnt

Conjugation

edit
Conjugation of انحرق
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m انحرقت (inḥaraʔt) انحرقت (inḥaraʔt) انحرق (inḥaraʔ) انحرقنا (inḥaraʔna) انحرقتو (inḥaraʔtu) انحرقو (inḥaraʔu)
f انحرقتي (inḥaraʔti) انحرقت (inḥaraʔat)
present m بنحرق (banḥareʔ) بتنحرق (btinḥareʔ) بنحرق (binḥareʔ) مننحرق (mninḥareʔ) بتنحرقو (btinḥarʔu) بنحرقو (binḥarʔu)
f بتنحرقي (btinḥarʔi) بتنحرق (btinḥareʔ)
subjunctive m انحرق (anḥareʔ) تنحرق (tinḥareʔ) ينحرق (yinḥareʔ) ننحرق (ninḥareʔ) تنحرقو (tinḥarʔu) ينحرقو (yinḥarʔu)
f تنحرقي (tinḥarʔi) تنحرق (tinḥareʔ)
imperative m انحرق (inḥareʔ) انحرقو (inḥarʔu)
f انحرقي (inḥarʔi)