عصيان
Arabic edit
Root |
---|
ع ص ي (ʕ-ṣ-y) |
Pronunciation edit
Noun edit
عِصْيَان • (ʕiṣyān) m
- verbal noun of عَصَى (ʕaṣā) (form I)
- disobedience
- عِصْيَان مَدَنِيّ ― ʕiṣyān madaniyy ― civil disobedience
Declension edit
Declension of noun عِصْيَان (ʕiṣyān)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | عِصْيَان ʕiṣyān |
الْعِصْيَان al-ʕiṣyān |
عِصْيَان ʕiṣyān |
Nominative | عِصْيَانٌ ʕiṣyānun |
الْعِصْيَانُ al-ʕiṣyānu |
عِصْيَانُ ʕiṣyānu |
Accusative | عِصْيَانًا ʕiṣyānan |
الْعِصْيَانَ al-ʕiṣyāna |
عِصْيَانَ ʕiṣyāna |
Genitive | عِصْيَانٍ ʕiṣyānin |
الْعِصْيَانِ al-ʕiṣyāni |
عِصْيَانِ ʕiṣyāni |
Related terms edit
Descendants edit
- Azerbaijani: üsyan
- Northern Kurdish: îsyan
- Ottoman Turkish: عصیان
- Turkish: isyan
- Persian: عصیان
- Urdu: عصیان ('syān)
- Uyghur: ئىسيان (isyan)
- Uzbek: isyon
References edit
- Wehr, Hans (1979) “عصي”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN