یامان
Ottoman Turkish
editAlternative forms
edit- یمان (yaman)
Etymology
editInherited from Old Anatolian Turkish یمان (yaman), from Proto-Turkic *yaman (“bad, wicked”).
cognates
Adjective
editیامان • (yaman)
- bad, evil, wicked, malicious, malevolent, intending to do harm, characterized by spite and malice
- Synonym: كوتی (kötü)
Derived terms
edit- آدی یامان (adı yaman, “Adıyaman, a province in Turkey”)
- یامانلانمق (yamanlanmak, “to become bad or wicked”)
- یامانلق (yamanlık, “badness, wickedness”)
Related terms
editDescendants
editFurther reading
editclick to expand
- Barbier de Meynard, Charles (1886) “یامان”, in Dictionnaire turc-français, volume II, Paris: E. Leroux, page 871
- Çağbayır, Yaşar (2007) “yaman”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 5186
- Hindoglu, Artin (1838) “یمان”, in Hazine-i lûgat ou dictionnaire abrégé turc-français[1], Vienna: F. Beck, page 510b
- Kélékian, Diran (1911) “یامان”, in Dictionnaire turc-français[2], Constantinople: Mihran, page 1344
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Crudelis”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 304
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “یمان”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 5606
- Nişanyan, Sevan (2002–) “yaman”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “یامان”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 2193