வினைச்சொல்

Tamil

Etymology

From வினை (viṉai) +‎ சொல் (col).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʋinait͡ɕːol/

Noun

வினைச்சொல் • (viṉaiccol)

1. (grammar) verb

Declension

l-stem declension of வினைச்சொல் (viṉaiccol)

	singular	plural
nominative	வினைச்சொல் viṉaiccol	வினைச்சொற்கள் viṉaiccoṟkaḷ
vocative	வினைச்சொல்லே viṉaiccollē	வினைச்சொற்களே viṉaiccoṟkaḷē
accusative	வினைச்சொல்லை viṉaiccollai	வினைச்சொற்களை viṉaiccoṟkaḷai
dative	வினைச்சொல்லுக்கு viṉaiccollukku	வினைச்சொற்களுக்கு viṉaiccoṟkaḷukku
benefactive	வினைச்சொல்லுக்காக viṉaiccollukkāka	வினைச்சொற்களுக்காக viṉaiccoṟkaḷukkāka
genitive 1	வினைச்சொல்லுடைய viṉaiccolluṭaiya	வினைச்சொற்களுடைய viṉaiccoṟkaḷuṭaiya
genitive 2	வினைச்சொல்லின் viṉaiccolliṉ	வினைச்சொற்களின் viṉaiccoṟkaḷiṉ
locative 1	வினைச்சொல்லில் viṉaiccollil	வினைச்சொற்களில் viṉaiccoṟkaḷil
locative 2	வினைச்சொல்லிடம் viṉaiccolliṭam	வினைச்சொற்களிடம் viṉaiccoṟkaḷiṭam
sociative 1	வினைச்சொல்லோடு viṉaiccollōṭu	வினைச்சொற்களோடு viṉaiccoṟkaḷōṭu
sociative 2	வினைச்சொல்லுடன் viṉaiccolluṭaṉ	வினைச்சொற்களுடன் viṉaiccoṟkaḷuṭaṉ
instrumental	வினைச்சொல்லால் viṉaiccollāl	வினைச்சொற்களால் viṉaiccoṟkaḷāl
ablative	வினைச்சொல்லிலிருந்து viṉaiccolliliruntu	வினைச்சொற்களிலிருந்து viṉaiccoṟkaḷiliruntu