ปากหมา

Thai edit

Etymology edit

From ปาก (bpàak, “mouth”) +‎ หมา (mǎa, “dog”); literally "dog-mouth(ed)".

Pronunciation edit

Orthographic		ปากหมา p ā k h m ā
Phonemic		ปาก-หฺมา p ā k – h ̥ m ā
Romanization	Paiboon	bpàak-mǎa
	Royal Institute	pak-ma
(standard) IPA^(key)		/paːk̚˨˩.maː˩˩˦/^(R)

Adjective edit

ปากหมา • (bpàak-mǎa) (abstract noun ความปากหมา)

(slang, derogatory, offensive) bad-mouthed; foul-mouthed.

Usage notes edit

The term gives rise to the expression ผ่า หมา ออก จาก ปาก (pàa-mǎa-ɔ̀ɔk-jàak-bpàak), which literally means "to surgically remove a dog from the mouth", meaning "to fix the bad-mouthing habit".