ใช้

See also: ใช่

Thai

Etymology

From Proto-Tai *ʑaɰꟲ (“to commission”). Cognate with Northern Thai ᨩᩲ᩶, Lao ໃຊ້ (sai), Lü ᦺᦋᧉ (tsay²), Shan ၸႂ်ႉ (tsâ̰ue), Ahom 𑜋𑜨𑜧 (chow).

Pronunciation

Orthographic		ใช้ au d͡ʑ ˆ
Phonemic		ไช้ ai d͡ʑ ˆ
Romanization	Paiboon	chái
	Royal Institute	chai
(standard) IPA(key)		/t͡ɕʰaj˦˥/(R)

Verb

ใช้ • (chái) (abstract noun การใช้)

1. to use; to employ.
2. to put to use; to utilise.
3. to apply (a law, rule, etc).
4. to exercise (a power, right, freedom, etc).
5. to require (someone to do something); to have or make (someone do something).
6. (criminal law) to abet. [first officially used in the Siamese Penal Code of 1908]
   • 1956 November 15, “ประมวลกฎหมายอาญา”, in ราชกิจจานุเบกษา, volume 73, number 95A(special), สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี, page 56:

     ถ้าความผิดที่ได้ใช้...ได้กระทำถึงขั้นลงมือ...

     tâa kwaam-pìt tîi dâai chái ... dâai grà-tam tʉ̌ng kân long-mʉʉ ...

     If the offence which has been abetted...has been committed to the point of commencement...

7. to disburse or spend (money, etc).
8. to pay (a debt, sum, etc); to perform (an obligation, etc).
9. to repay; to refund; to compensate.
10. to pay: to suffer in retribution.
11. to live (a life).

Derived terms

Derived terms

• ของใช้
• คนใช้ (kon-chái)
• เครื่องใช้
• ชดใช้
• ใช้ได้
• ใช้บังคับ (chái-bang-káp)
• ใช้ใบ
• ตั๋วสัญญาใช้เงิน (dtǔua-sǎn-yaa-chái-ngən)
• บังคับใช้ (bang-káp-chái)
• ผู้ใช้ (pûu-chái)
• พอใช้ (pɔɔ-chái)
• ม้าใช้ (máa-chái)
• รับใช้ (ráp-chái)
• สาวใช้ (sǎao-chái)
• สินใช้