ἀγαθοποιεόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.poi̯.e.ó.me.non/ → /a.ɣa.θo.py.eˈo.me.non/ → /a.ɣa.θo.pi.eˈo.me.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.poi̯.e.ó.me.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.py.eˈo.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣa.θo.py.eˈo.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣa.θo.py.eˈo.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣa.θo.pi.eˈo.me.non/

Verb

ἀγᾰθοποιεόμενον • (agathopoieómenon)

1. nominative neuter singular of ἀγαθοποιεόμενος (agathopoieómenos)