ἀφρακτοτάτοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pʰrak.to.tá.toi̯n/ → /a.ɸrak.toˈta.tyn/ → /a.frak.toˈta.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pʰrak.to.tá.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pʰrak.toˈta.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɸrak.toˈta.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.frak.toˈta.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.frak.toˈta.tin/

Adjective

ἀφρακτοτᾰ́τοιν • (aphraktotátoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of ἀφρακτότᾰτος (aphraktótatos)