ὑβρίζων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.bríz.dɔːn/ → /yˈβri.zon/ → /iˈvri.zon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.bríz.dɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)yˈbri.zon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈβri.zon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈvri.zon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈvri.zon/

Participle

ὑβρίζων • (hubrízōn) m (feminine ὑβρῐ́ζουσᾰ, neuter ὑβρῐ́ζον); first/third declension

1. to be wanton, run riot

   Antonym: σωφρονέω (sōphronéō)

2. to insult, affront, maltreat

Declension

First and third declension of ὑβρίζων; ὑβρίζουσᾰ; ὑβρίζον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ὑβρίζων hubrízōn	ὑβρίζουσᾰ hubrízousa	ὑβρίζον hubrízon		ὑβρίζοντε hubrízonte	ὑβριζούσᾱ hubrizoúsā	ὑβρίζοντε hubrízonte		ὑβρίζοντες hubrízontes	ὑβρίζουσαι hubrízousai	ὑβρίζοντᾰ hubrízonta
Genitive		ὑβρίζοντος hubrízontos	ὑβριζούσης hubrizoúsēs	ὑβρίζοντος hubrízontos		ὑβριζόντοιν hubrizóntoin	ὑβριζούσαιν hubrizoúsain	ὑβριζόντοιν hubrizóntoin		ὑβριζόντων hubrizóntōn	ὑβριζουσῶν hubrizousôn	ὑβριζόντων hubrizóntōn
Dative		ὑβρίζοντῐ hubrízonti	ὑβριζούσῃ hubrizoúsēi	ὑβρίζοντῐ hubrízonti		ὑβριζόντοιν hubrizóntoin	ὑβριζούσαιν hubrizoúsain	ὑβριζόντοιν hubrizóntoin		ὑβρίζουσῐ / ὑβρίζουσῐν hubrízousi(n)	ὑβριζούσαις hubrizoúsais	ὑβρίζουσῐ / ὑβρίζουσῐν hubrízousi(n)
Accusative		ὑβρίζοντᾰ hubrízonta	ὑβρίζουσᾰν hubrízousan	ὑβρίζον hubrízon		ὑβρίζοντε hubrízonte	ὑβριζούσᾱ hubrizoúsā	ὑβρίζοντε hubrízonte		ὑβρίζοντᾰς hubrízontas	ὑβριζούσᾱς hubrizoúsās	ὑβρίζοντᾰ hubrízonta
Vocative		ὑβρίζων hubrízōn	ὑβρίζουσᾰ hubrízousa	ὑβρίζον hubrízon		ὑβρίζοντε hubrízonte	ὑβριζούσᾱ hubrizoúsā	ὑβρίζοντε hubrízonte		ὑβρίζοντες hubrízontes	ὑβρίζουσαι hubrízousai	ὑβρίζοντᾰ hubrízonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ὑβριζόντως hubrizóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.