Latin edit

Etymology edit

From ex- +‎ curtō. Attested in the Lex Salica and Lex Alamannorum.[1]

Verb edit

excurtō (present infinitive excurtāre, perfect active excurtāvī, supine excurtātum); first conjugation (Late Latin)

  1. to cut (a tail)

Related terms edit

Descendants edit

References edit

  1. ^ Niermeyer, Jan Frederik (1976), “excurtare”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 390