Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of impōnō.

Participle edit

impositus (feminine imposita, neuter impositum); first/second-declension participle

  1. imposed, put upon
  2. established

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative impositus imposita impositum impositī impositae imposita
Genitive impositī impositae impositī impositōrum impositārum impositōrum
Dative impositō impositō impositīs
Accusative impositum impositam impositum impositōs impositās imposita
Ablative impositō impositā impositō impositīs
Vocative imposite imposita impositum impositī impositae imposita

Descendants edit

  • Inherited:
    • Franco-Provençal: empout
    • Italian: imposta (in the sense of 'shutter')
  • Borrowed: (possibly all calqued or adapted from Old French)

References edit

  • impositus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • impositus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • impositus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • the town stands on rising ground: oppidum colli impositum est