Reconstruction:Proto-Germanic/mikilį̄
Proto-Germanic edit
Etymology edit
From *mikilaz (“large, great”) + *-į̄.
Pronunciation edit
Noun edit
*mikilį̄ f[1]
Inflection edit
īn-stemDeclension of *mikilį̄ (īn-stem) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | *mikilį̄ | *mikilīniz | |
vocative | *mikilį̄ | *mikilīniz | |
accusative | *mikilīnų | *mikilīnunz | |
genitive | *mikilīniz | *mikilīnǫ̂ | |
dative | *mikilīni | *mikilīmaz | |
instrumental | *mikilīnē | *mikilīmiz |
Descendants edit
- Old English: miċelu
- Old Saxon: mikili
- Old Dutch: mikili
- Old High German: mihhilī
- Middle High German: michele
- Gothic: 𐌼𐌹𐌺𐌹𐌻𐌴𐌹 (mikilei)
References edit
- ^ Orel, Vladimir (2003) “*mekilīn”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden: Brill, →ISBN, page 265