Sextius
Latin
editEtymology 1
edit(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /ˈsek.sti.us/, [ˈs̠ɛks̠t̪iʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈsek.sti.us/, [ˈsɛkst̪ius]
Proper noun
editSextius m sg (genitive Sextiī or Sextī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens famously held by:
- Lucius Sextius Lateranus, tribune of the plebs in 414 BC
- Lucius Sextius Lateranus, tribune of the plebs from 376 to 367 BC
- Gaius Sextius Calvinus, consul in 124 BC
- Quintus Sextius, a Sextian philosopher during the time of Caesar
- Titus Sextius, a legate of Julius Caesar
- Titus Sextius Africanus, consul in 59 AD
- Titus Sextius Magius Lateranus, consul in AD 94.
- Titus Sextius Cornelius Africanus, consul in AD 112 with the emperor Trajan.
- Titus Sextius Lateranus, consul in AD 154.
- Titus Sextius Magius Lateranus, consul in AD 197.
Declension
editSecond-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Sextius |
Genitive | Sextiī Sextī1 |
Dative | Sextiō |
Accusative | Sextium |
Ablative | Sextiō |
Vocative | Sextī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
edit- “Sextius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Sextius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.