abiudicatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of abiūdicō (“adjudicate”).
Participle edit
abiūdicātus (feminine abiūdicāta, neuter abiūdicātum); first/second-declension participle
- (law) abjudicated, having been adjudicated
- (by extension) denied, refused, rejected, having been denied
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | abiūdicātus | abiūdicāta | abiūdicātum | abiūdicātī | abiūdicātae | abiūdicāta | |
Genitive | abiūdicātī | abiūdicātae | abiūdicātī | abiūdicātōrum | abiūdicātārum | abiūdicātōrum | |
Dative | abiūdicātō | abiūdicātō | abiūdicātīs | ||||
Accusative | abiūdicātum | abiūdicātam | abiūdicātum | abiūdicātōs | abiūdicātās | abiūdicāta | |
Ablative | abiūdicātō | abiūdicātā | abiūdicātō | abiūdicātīs | |||
Vocative | abiūdicāte | abiūdicāta | abiūdicātum | abiūdicātī | abiūdicātae | abiūdicāta |