achteruitgaan

Dutch

Etymology

From achteruit +‎ gaan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɑxtəˈrœy̯txaːn/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: ach‧ter‧uit‧gaan

Verb

achteruitgaan

1. (intransitive) to decline, recede

   Synonyms: verslechteren, verergeren

Inflection

Inflection of achteruitgaan (strong class 7, irregular, separable)
infinitive	achteruitgaan
past singular	ging achteruit
past participle	achteruitgegaan
infinitive	achteruitgaan
gerund	achteruitgaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	ga achteruit	ging achteruit	achteruitga	achteruitging
2nd person sing. (jij)	gaat achteruit	ging achteruit	achteruitgaat	achteruitging
2nd person sing. (u)	gaat achteruit	ging achteruit	achteruitgaat	achteruitging
2nd person sing. (gij)	gaat achteruit	gingt achteruit	achteruitgaat	achteruitgingt
3rd person singular	gaat achteruit	ging achteruit	achteruitgaat	achteruitging
plural	gaan achteruit	gingen achteruit	achteruitgaan	achteruitgingen
subjunctive sing.1	ga achteruit	ginge achteruit	achteruitga	achteruitginge
subjunctive plur.1	gaan achteruit	gingen achteruit	achteruitgaan	achteruitgingen
imperative sing.	ga achteruit
imperative plur.1	gaat achteruit
participles	achteruitgaand	achteruitgegaan
1) Archaic.

Related terms

• achteruitgang

Anagrams

• gaan achteruit